Custom Fabrications and Repairs
Am Suntig simmer dä tasächlich zföifte los… trotz em wächselhafte Wätter. Vo Bariloche richtig Villa Angostura, de Startpunkt vode Ruta Siete Lagos, ales ufe bis San Martin de los Andes. Zauberhafti Strecki! Ä wäns halt de ganz Wäg gschiffet het… und läck hät das Verchehr gha… isch eim fasch chli ufde 
Ja ebe… früe los simmer dä vo Las Horquetas, zum dä Wind echli umgah. Isch no lässig sochli früe underwägs si mitem Wüsse dasmes cha gmüetli näh und glich rächt wiit chunt. Aber demit dasmer grad 600km bis uf Gobernador Costa fahred hämmer also scho nöd grächnet… all time Tagesrekord für eus zwei. Aber lässig xi. Vode Pampa is Grüene und hei warm isches worde! Am Morge am 8i tanke in Bajo Caracoles isch no glatt xi. Händ de Fahrer vo es par Brasilianische Zweiradkollege zuegluegt wis usem Hostelfänschter chlätteret – wil no ales zue xi isch 
zum Glück isch so nachere Halbstund warte de völlig vepeilt und veschlafnig Tankwart äno usekroche und hät eus en Gutsch igschänkt. Dademit simmer dä bis Perito Moreno cho und händ döt nomal nahgütschlet und die zwei glatte Vögel vo Bajo Caracoles wieder troffe. Same in Río Mayo, womer ä nomal händ wele gütschle – pero no hay nafta, no hoy 
für eus zwei ischs dä sochli ade Gränze xi, die witere 280km nach Gobd. Costa witerzieh mit scho 110km ufem Tacho. Händs dä aber riskiert und de eitli Zapfe hät grad nomal es Rekördli vebuechet – trotz Gägewind satti 313km bis s‘Reservelämpli cho isch! Ha scho tänkt äs seg kabutt! 
Mir händ ja immer sochli glächlet und d‘Stirne grunzlet wenn eus di lokale Zwei- und Vierräder gsteckt händ: wie Wind…? im Momänt windeds ja gar nöd…! ja wie meinsch etz? Mir hend Schräglag bim gradus fahre! Jaja, aber das isch wiiiiiit wäg vo Wind…
Puh, Ushuaia isch härzig xi, aber läck händ mir eus an Uspuff gfroore. Hät iezoge bis Zündcherze händ gschlotteret! 
Eifach ufde Strass usse im Schneeräge hämmer pfuuset – us Mangel a Alternative fairerwis…
Drum simer aber dä ä gange. In Richtig warm – finded ä di beide Länkerhalter. Vamos al norte, listo! Wieder i eim Schnuz ufe uf San Sebastián … wos mitlerwile so hät usxeh:
So, etz münder lose… eusi Vögel hend ja amel uf de offizielle Gobierno pages vo Chile und Argentinie scho rächt vefolgt was abgaht (lang isch nüt abgange, dä plötzli vill). Was aber überall konstistänt isch xi, isch das San Sebastián nur für Wareverchehr offe isch… aber vo vore…
Continue reading “Punta Arenas – Ushuaia”
Fairerwis muesme ja säge: si lueged eus ja scho guet die zwei. Die chlini Blessur vom Haas hends grad zum Alass gno sLisi mal wieder richtig under dLupe z’näh. Meischterlich händs am Lisi ihres Röckli mit Baumwulle und Epoxi gflickt, irgendwie e neui Birehalterig in Blinker ine buxiert und sogar no eusi Luftfilter butz. Cheibe guet!
In Río Tranquilo hämmer eusi Vögel chli müse usde Fädere schüttle. Händ i eim Schnuz uf Cochrane wele und vorem 1 müse deht si, wils nacher wäg Sprängige churz vor Cochrane zue mached… nöd allzu wiht und früe deht. Gnau das hämmer brucht! Mal wieder chli si und döse währendem di andere Sache erlediget. Perfekt. Bitz daydrinking die einte und ab id Haia!
Continue reading “Cochrane – Villa O’Higgins”Finally… Patagonia. De ganz Asphalt di ganz Zyt hät eus scho bald chli afah langwile. Startpunkt Hornopirén – am Nami acho und will mir zwei so hübsch sind, hemmer am nögschte Morge am 8.30 en Platz ufde Fähre übercho. Guet, oder? De Wäg deht ane isch scho hübsch xi… ä wäni de Chetelaufschueh velore ha… zum Glück wieder gfunde, susch wär‘s chli müehsam worde. Und Hornopirén sälber, superlindo! Langsam wärded d‘Stedtli chliner un härziger.
Nachdem de Lappi dä so gäg de Mittag mini Zündcherze wieder aständig inegschrubet het simmer dä glich los und mir hendsi no bis Puerto Varas abetreit… chas nöd andersch säge, aber glaub wäg so Sache machtme so Seich überhaupt: Dä Wäg abe isch dä füdliblutti Wahnsinn!!! Zersch eifach mal links mitem Vulkan Puntiagudo miteme Wulchechrönli, gradus blank de Vulkan Osorno, rächter Hand Vulkan Calbuco, s’ganze am Lago Llanquihue entlang, durde Parque Nacional Vicente Pérez Rosales und linker hand s‘Reserva Nacional Llanquihue. Eifach nur ehrfürchtig. Leider hend die zwei Schnäuz nachde Reps nümso d‘Musse für Pause und Fötele gha – aber eus blibts im Gedächtnis…
